آداب افطار و ثواب اطعام/ دعایی که امام علی(ع) در لحظه افطار می‌خواند

عصر شیعه ـ حجت‌الاسلام سید حسن هاشمی جزی، مدیرگروه اخلاق مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی به مناسبت فرا رسیدن ماه رمضان، ماه مهمانی خدا و ماه بهار قرآن یادداشتی نوشته که در پی می‌آید:

چرایی نامگذاری این ماه به نام رمضان

ماه رمضان نهمین ماه از ماه‌های قمری و بهترین ماه سال است، واژه رمضان از ریشه «رمض» و به معنی شدت تابش خورشید بر سنگریزهاست، می‌گویند چون به هنگام نام‌گذاری ماه‌های عربی، این ماه در فصل گرم تابستان قرار داشت، ماه «رمضان» نامیده شد، ولی از سوی دیگر، «رمضان» از اسماء الهی است، این ماه، ماه نزول قرآن و ماه خداوند است و شب‌های قدر در آن قرار دارد، در این ماه درهای آسمان و بهشت گشوده و درهای جهنم بسته می‌شود و عبادت در یکی از شب‌های آن شب قدر بهتر از عبادت هزار ماه است

رسول الله (ص) فرمود: خدای عزوجل می‌فرماید: «هر عمل فرزند آدم برای اوست، غیر از روزه که آن برای من است و من پاداش آنرا می‌دهم و روزه سپری است ( در مقابل دورخ یا گناهان ) و چون روز روزه، یکی از شما باشد، باید ناسزا نگویید و فریاد نکشید و با کسی در گیر نشوید، اگر کسی او را دشنام داد و یا با او جنگ کرد باید بگوید: من روزه دارم و سوگند به ذاتی که جان مصطفی در ید اوست، همانا بوی دهن روزه‌دار در نزد خداوند (ج) از بوی مشک نیکوتر است و برای روزه‌دار دو شادی است که بدان شاد می‌شود، یکی که چون افطار کند، شاد می‌شود و دیگری که چون پروردگارش را ملاقات کند به روزه‌اش شاد می‌شود.

شیخ صدوق به سند معتبر از حضرت امام رضا (ع) روایت کرده است که ایشان از پدران بزرگوار خود از حضرت امیرالمؤمنین (ع) که فرمود: براى ما روزى حضرت رسول خدا (ص) خطبه‌ای خواند و پس فرمود:

«اَیُّها النّاس به درستى که به سوی شما ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش روی کرده است، ماهى است که نزد خدا بهترین ماه‌ها است و روزهایش بهترین روزها است و شب‌هایش بهترین شب‌ها است و ساعت‌هایش بهترین ساعت‌ها است و آن ماهی است که خوانده‌اند شما را در آن به سوى ضیافت خدا و در آن از اهل کرامت خدا شدید، نَفَس‌هاى شما در آن ثواب تسبیح دارد و خواب شما ثواب عبادت دارد و عمل‌هاى شما در آن مقبول است و دعاهاى شما در آن مستجاب است، پس از پروردگار خود سوال کنید، به نیّت‌هاى درست و دل‌هاى پاکیزه از گناهان و صفات ذمیمه که توفیق دهد شما را براى روزه داشتن آن و تلاوت کردن قرآن در آن».

حضرت صادق (ع) وصیّت کردند و فرمودند: «هرگاه روزه‌ دارى، مى‌باید که روزه‌داری گوش و چشم و مو و پوست و جمیع اعضاى تو، یعنى از محرّمات بلکه از مکروهات و فرمود باید که روزِ روزه‌داری تو مانند روزِ افطار تو نباشد» و نیز فرموده که: «روزه نه همین ترک از خوردن و آشامیدن است؛ بلکه باید در روز روزه زبان خود را از دروغ نگاه دارید و دیده‌هاى خود را از حرام بپوشانید و با یکدیگر نزاع مکنید و حَسَد مبرید و غیبت مکنید و مجادله مکنید و سوگند دروغ مخورید، بلکه سوگند راست نیز نخورید و دشنام مدهید و فحش مگویید و ستم مکنید و بى‌خردى مکنید و دلتنگ مشوید و از یاد خدا و از نماز غافل نشوید و خاموش باشید، از آنچه نباید گفت و صبر کنید و راستگو باشید و از اهل شرّ دوری کنید و از گفتار بد و دروغ و افتراء و خصومت کردن با مردم اجتناب کنید و گمان بد بردن و غیبت کردن و سخن چینى کردن و خود را مُشْرِف به آخرت دانید و منتظر فَرَج و ظُهور قائم آل محمّد (ص) باشید و آرزومند ثواب‌هاى آخرت باشید و توشه اعمال صالحه براى سفر آخرت بردارید.

بر شما باد به آرام دل و آرام تن و خضوع و خشوع و شکستگى و مذلّت مانند بنده‌اى که از آقاى خود ترسد و ترسان باشید از عذاب خدا و امیدوار باشید رحمت او را و باید پاک باشد، اى روزه‌دار دل تو از عیب‌ها و باطن تو از حیله‌ها و مکرها و بدن تو از کثافت‌ها پاک باشد و بیزارى بجوى به سوى خدا از آنچه غیر اوست و در روزه ولایت خود را از برای او خالص گردانى و خاموش باشى از آنچه حق تعالى را از آن در آشکارا و پنهان نهى کرده است و بترسى از خداوند قهار آنچه سزاوار ترسیدن او در پنهان و آشکار است و روح و بدن خود را به خداى عزّوجلّ در ایّام روزه خود ببخشی و دل خود را از براى محبّت او و یاد او فارغ گردانى و بدن خود را در آنچه خدا تو را امر کرده است، به کار فرمایى و خوانده است به سوى آن اگر همه اینها را به عمل آورى، آنچه سزاوار روزه داشتن است، به عمل آورده‌اى و فرموده خدا را اطاعت کرده‌اى و آنچه کم کنى از آنها که بیان کردم از براى تو به قدر آن از روزه تو از فضل آن و ثواب آن کم‌ می‌شود».

برای مشاهده متن کامل به ادامه مطلب بروید>>>